Spotkanie w Centrum Polskiej Kultury. Majestatyczny taniec polonez, hołubiony w minionych wiekach pozostał popularny w Polsce i dziś, jest tańczony na balach absolwentów oraz weselach. Polonez od francuskiego słowa – „polonais – polski” to uroczysty taniec chodzony w umiarkowanym tempie, posiadający polskie pochodzenie. Wykonywany był na rozpoczęcie balów, podkreślając uroczysty, podniosły charakter święta. W polonezie pary poruszają się po figurach geometrycznych. Pojawił się w Polsce w XV wieku pod nawą chodzony. Z początku polonez był tańcem weselnym, z czasem stał się atrybutem wszelkich narodowych uroczystości, właśnie uroczysty polonez rozpoczynał dowolne narodowe obchody. We wszystkich regionach Polski narodowy polonez tańczony był z refrenami. Ten kto zaśpiewał najpiękniejszy kuplet zdobywał prawo do prowadzenia tańca. Polonez był jednym z ulubionych przez Polaków tańców narodowych. W XVI i XVII wieku dziewczęta tańczyły poloneza w wiankach. Dziewczyny zdejmowały wianki i obdarowywały nimi młodzieńców, którzy im się podobali i tylko w ten sposób formowały się pary taneczne. Młodzieńcom w takich przypadkach nie wolno było tańczyć z kobietami zamężnymi czy wdowami. Chodzony w każdej miejscowości Polski miał swoje charakterystyczne wersje. Krakowski wariant wyróżniał się odrobinę wytężonym krokiem, na Kujawach krok poloneza był bardziej miękki i ślizgający się, Śląski wariant tańczono powoli i surowo.
Na koniec XVI wieku polonez rozpowszechnił się na zamkach magnackich, gdzie przeobraził się we wspaniały, dworski taniec. W XVIII wieku taniec ten tańczono we wszystkich dworach Europy. Szerokie rozpowszechnienie polonez otrzymał i w muzyce. Najsławniejszy polonez Ogińskiego „Pożegnanie z Ojczyzną” wysławił imię Ogińkiego na wieki, niemało napisano również wierszy na tę uroczystą melodię.
Встреча в Центре Польской Культуры. Величественный танец Полонез, блиставший в прошлых веках остается популярным в Польше и сегодня, его исполняют на выпускных школьных балах и свадьбах. Полонез от французского слова -polonais-польский торжественный танец шествие в умеренном темпе, имеющий польское происхождение. Исполнялся в начале балов, подчеркивая торжественный, возвышенный характер праздника. В полонезе пары двигаются по геометрическим фигурам. Возник в Польше в 15 веке под именем ходзоны. Вначале полонез был свадебным танцем, постепенно сделался атрибутом любых народных торжеств, именно величественный полонез открывал танцы на любом народном празднике. Во всех областях Польши народный полонез танцевали с припевками. Спевший самый красивый куплет получал право вести танец. Полонез был одним из любимых поляками народных танцев. В 16 и 17 веках девушки танцевали полонез в венках. Девушки снимали венок и дарили его юношам, которые им нравились и только после этого составляли пары танца. Молодым людям в таких случаях не разрешалось танцевать с замужними женщинами и вдовами. Chodzony в каждой местности Польши имел свои отличительные черты. Краковский вариант исполнялся нескольколько напряженным шагом, в Куявии шаг полонеза был более мягким и скользящим, Шленский вариант танцевали медленно и строго.
К концу 16 века полонез распостранился в замки магнатов, где превратился в пышный дворцовый танец. В 18 веке этот танец танцевали во всех дворцах Европы.
Широкое распостранение полонез получил и в музыке. Самый известный полонез Огинского «Прощание с Родиной» прославил имя Огинского на века, немало написано стихов на эту торжественную мелодию.
